ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΛΙΩΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΣΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΑ, ΕΝΟΧΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΥΓΡΩΝ ΤΟΙΧΩΝ?
ΣΕ ΕΝΑ ΔΟΝΤΙ ΧΩΡΑΕΙ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
ΧΙΛΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ΖΕΣΤΑ ΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΚΕΨΕΩΝ
ΣΚΕΠΑΖΟΥΝ ΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΟΥ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ
ΠΙΟ ΑΣΦΑΛΕΣ ΝΑ ΛΕΣ ΠΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕΣ
ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΤΟ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ
ΙΣΩΣ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙNΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ
ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΠΑΛΜΟΣ,ΠOΝΕΜΕΝΕΣ ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ
ΑΠΑΛΗ ΠΑΡΟΡΜΗΣΗ ΑΚΟΡΕΣΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΠΟΣΟ ΚΟΦΤΕΡΟ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ
ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΠΛΑΚΑΚΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ...
ΑΙΩΝΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ Η ΒΡΟΧΗ
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΣΚΑ
ΠΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ ΑΛΛΑ ΓΛΥΦΕΙΣ
ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ
ΣΤΩΝ ΑΚΡΩΝ ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ
ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΠΙΟ ΒΟΡΕΙΑ
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΟΛΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ
ΑΠΑΛΑ, ΑΡΜΟΝΙΚΑ
1 comment:
Πρώτη από τις τελευταίες. Μετά από χρόνια χλιδής, συνήθειας, συμπάθειας και αλμυρού ιδρώτα ελπίζοντας σε μια ακόμη φορά. Την τελευταία. Να βάλεις τα καλά σου και να μπεις χαμογελώντας, σε μια προσπάθεια ανάκλησης αυτών που τα πήρε μαζί του το παρόν. Με τη μουσική σου να με τρομάζει πιο πολύ από το βλέμμα στο λεπτό που έδωσε διάσταση στο πάντα. Με σένα να κοιμάσαι. Με μένα να ελπίζω σε μια σύγκρουση πλανητών για να φύγουν οι πόλεις και να έρθουν τα τιρκουάζ ποτάμια, οι χρυσοί καταρράκτες και οι λαχταριστές γλώσσες των ακόλαστων και κολασμένων νησιών. Αδεια μέρα. Αδεια εβδομάδα. Ενας ακόμα μήνας κομμένης ανάσας.Η βασίλισσα ζει.
Post a Comment