ΜΕΤΑΞΕΝΙΟ ΠΕΠΛΟ ΚΑΠΝΟΥ ΓΛΙΣΤΡΑΕΙ ΑΠΑΛΑ
ΣΤΟΝ ΦΡΕΣΚΟΒΑΜΜΕΝΟ ΜΟΥ ΟΥΡΑΝΟ
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΚΟΛΛΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΣΙΩΠΗ
ΑΓΧΩΜΕΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΓΛΥΚΕΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ
ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΟΥ. ΑΠΙΑΣΤΕΣ ΣΑΝ ΦΩΣ.
ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΣΕ ΚΟΡΜΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΦΤΥΝΟΝΤΑΣ ΜΙΣΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ,
ΒΡΙΣΚΩ ΠΩΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ
ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ,
ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ
ΝΟΙΩΘΩ ΠΙΟ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ.
ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΣΟΦΟΣ,
ΜΟΝΟΣ, ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ. ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΛΕΣ?
No comments:
Post a Comment